วันนี้ครึ้มฟ้า ครึ้มฝน มองแล้วรู้สึกหดหู่

ทุกคนมีใครเป็นเหมือนเรามั๊ยคะ พอวันหยุดกลับบ้านไปใช้ชีวิตสนุกมาก พอจะมามหาลัยกลับรู้สึกหดหู่ ซึมเศร้า จะร้องไห้ คือหนูเป็นอะไรเนี่ย

ทุกวันนี้ชีวิตเรามีความสุขดีทุกอย่าง ชีวิตแทบจะไม่มีปัญหาอะไรให้เครียดเลย..ไม่มีหนี้สิน มีเงินพอกินพอใช้พอซื้อความสุขให้ตัวเองได้ มีลูกสาววัยกำลังน่ารัก มีคนรักที่ดี..เรื่องงานเรื่องเครียดอะไรก็ไม่มี.

น้ำจะทำให้มันแย่ลงมากแค่ไหน มองฟ้ามันครึ้มๆ น่ะ

เดี๊ยนชอบหน้าฝน ไม่ชอบหน้าหนาว หน้าหนาวเหมือนคนจะเหงากันสุด หน้าฝนก็ฟ้าครึ้ม ๆ เทา ๆ แต่ไป ๆ มา ๆ เอ๊ะ! ตอนเช้าของฤดูร้อนรึเปล่านะ หรือเพราะเป็นช่วงเด็กปิดเทอม เลยเหงา

“จากผ้าห่ม…สู่ท้องฟ้า”ตอนเด็ก…ฉันกลัวฝน กลัวฟ้าร้องทุกครั้งที่ฟ้าแลบแสงเสียงน่ากลัว ฉันจะวิ่งหนีเข้าไปซุกอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดิมเชื่อสุดหัวใจว่าผ้าผืนนี้จะช่วยปกป้องฉันจากอันตรา

" ฟ้าหลังฝนย่อมสวยงามเสมอ " ใครหลายต่อหลายคนเคยใช้ประโยคนี้ปลอบประโลมนี้กับเราในวันที่อะไรหลายๆอย่างในชีวิตไม่เป็นใจหรือบางครั้งก็เป็นตัวเราเองด้วยซ้ำที่มักจะใช้ประโยคนี้ปลอบประโลมกับคนรอบข้

เสียงฟ้าร้องคำรามเหนือฟ้าอำเภอเล็ก ๆ ในจังหวัดเหนือสุดของประเทศ “ฝนจะตกแล้วนะ…” แสงดาวยกมือป้องปอยผมที่ปลิวเมื่อสายลมพัดแรงขึ้น เธอเป็นคุณครูอัตราจ้างที่กำลังเก็บเอกสารจะกลับบ้าน แ